علی اصغر (ع)
دو حالت بود یا بچه را عمودی گرفت، یا روی دو دست ، داشت حرف می زد دید دستاش داغ شد، تا گفت هل من ناصرینصرنی زلزله افتاد تو خیمه، گهواره به تلا طم افتاد، آمد در خیمه ها ،نگفتم تا هستم گریه نکنید، گفت برادر این بچه ببین چه می کند، بچه را زیر عبا آورد ،گفتن حسین قرآن آورده قسم
دهد ،علی را بیرون آورد، همه نگاه کردن، عمر سعد صدا زد حرمله کجاست ،کارش را یکسره کن، پدر یا پسر، سفیدی زیر گلو را می بینی، بچه رو دست حسینه ،حرمله اومد جلو، تیر سه شعبه زد ،گوش تا گوش علی پاره شد
************************************************************
اصغر ای نور دو چشم تر من از چه خاموش شدی در بر من
بگشا دیده خود سوی پدر ده تسلّی دل غم پرور من
تیر کین گو که گلوی تو درید بین که بنشسته بر این پیکر من
قاتلت شرم نکرد از داور رحم ننمود به چشم تر من
بی تو چون رو بسوی خیمه کنم که بود منتظرت خواهر من
برسم چون ببر مادر تو گریه اش هوش برد از سر من
داغ سوزان تو را در جگرم کس ندانسته به جز داور من
در حالات میرزای قمی نقل می کنند : میرزای قمی (ره)روضة دهگی می گرفت و به روضه خوان
می فرمود : هر ده روز ، روضه علی اصغر بخوان .
می گفتند آقا علی اکبر هم است اجازه بدهید روضه علی اکبر را هم بخوانیم ، می فرمود :
همه شهدای کربلا ، لباس رزم به تن کردند و جنگ کردند و کشته شدند ، اما علی اصغر لباس رزم نپوشید ، فقط با تکان دادن لبهای مبارکش ، می فهماند که من تشنه ام 1
ابی عبدالله علی اصغر را روی دست گرفت آمد وسط میدان ، صدا زد خودتان علی را بگیرید سیرابش کنید
ای اکبر کرده همدوشی علی برده سر در جیب خاموش علی
تو مسیح عترتی وز مرتبت کرده با قرآن هم آغوشی علی
اصغرم قنداقه ات شد غرق خون زود بودت این کفن پوشی علی
چون تو سربازی دگر نائل نگشت بر سر دوشم بسر دوشی علی
خواستم از گریه خاموشت کنم من که تا سر حد بیهوشی علی
منهال بن عمرو می گوید: خدمت امام سجاد رسیدم ، به امام سجاد گفتم : مختار در حال انتقام گرفتن قاتلان پدرت می باشد .
امام سجاد (ع)فرمودند : آیا حرمله را هم گرفته اند یا نه ؟ حرمله در چه حالی است ؟
عرض کردم : هنگامی که از کوفه بیرون آمدم حرمله زنده بود . منهال می گوید : دیدم امام سجاد دستانش را به سوی آسمان بلند کرد فرمود :« اللّهُمَّ اَذِقهُ حَرَّ النّار ، اللّهُمَّ اَذِقهُ حَرِّ الحدید »
«خدایا! حرارت آتش را به او بچشان ، خدایا حرارت آهن را به او بچشان» 2مگر حرمله چه کرده بود که اینطور امام سجاد را سوزانده بود ، در تاریخ آورده اند حرمله سه تیر سه شعبه و زهر آلود داشت ، با یک تیر عبدالله را در دامن حسین شهید کرد ، با یک تیر سینه و قلب ابی عبدالله را نشان گرفت ، یک تیر هم به گلوی علی اصغر زد 2. آخر روز عاشورا هنوز سخن عزیز فاطمه تمام نشده بود ، به اشاره عمر سعد ، حرمله گلوی نازک علی را هدف تیر سه شعبه اش قرار داد .
دلها را ببریم کربلا ، برای سرباز شش ماهه امام حسین ، علی اصغر گریه کنیم
، باب الحوائج است ، بیاد آن ساعتی که امام حسین قنداقه علی اصغرش را در
آغوش گرفت آمد میدان ، صدا زد :
« یا قومٌ اَن لم تَرحَمونی فَارحَموا هذا الطفل یعنی اگر به من رحم نمی
کنید به این شیر خواره رحم کنید » « اما تَروُنَهُ کیفَ یَتَلَظّی عَطَشاً »
یعنی نمی بینید
که چگونه از شدت تشنگی ، دهان را باز و بسته می کند ؟
چگونه جواب عزیز فاطمه را دادند ؟ آیا رحم کردند ؟ نه ، هنوز سخن امام
حسین تمام نشده بود ببیند علی رو دستش دارد پر و بال می زند.« فَذُبِحَ
الطِفلُ مِن الورِید اِلی الورید ، او مِن الُذُنِ اِلیَ الاُذُن » همه صدا
بزنید یا حسین .
به روی دست پدر جان به ره جانان داد جان عالم به فدایش که چه جائی جان داد
امشب شب عطشه فردا راه را می بندند امشب حرم آل علی آب ندارد
به آدم فرمود طوری عطش بالا می گیرد بزرگتر ها جلوی چشما شون را مثل دود می بینند
بر مرکب پیغمبر اعظم سوار شد عمامه بست رو به سوی کار زار شد
زیر عبا گرفت علی عزیزه را با شیر خواره جانب آن قوم خوار شد
گفتند امده است به قران قسم دهد پس همهم گرفت و قشون بی قرار شد
پس دست برد و طفلک از حال رفته را بیرون کشید و خاتم شه آشکار شد
لب باز کرد تا سخن انشا کند حسین پس روبرو به مکتب داد و هوار شد
چندی سخن ز ماهی و آب فرات کرد پس با علی سخن از سر التفات کرد
چشم سیاه تو چقدر آب می خورد اصلا شب سیاه مگر آب می خورد
شمر و سنان و اخنس و خولی بها نه اند قتل پدر زداغ پسر آب می خورد
ای پاره دلم سر دستم تکان مخور الان لبت ز تیر سه پر آب می خورد
گفتند آمده است زرنکی کند حسین جای تو گفتند پدر آب می خورد
عباس خفته است که بر پاست حر مله این فتنه از خسوف قمر آب می خورد
حالم ببین که جگرم را فر و ختم تنها ستاره سحرم را فر و ختم
روایت است تیر داغ بوده یا مسموم، روی دست بابا زد ،فرمود خدا رحمشان را قطع کن به صغیر و کبیر ما رحم نکر دند
*****************************
منهال می گوید: آمدم مکه، محضر مقدس امام چهارم، زین العابدین(ع) شرفیاب شدم. فرمود: منهال! از حرمله چه خبر داری؟ عرض کردم : آری آقا جان! حرمله در کوفه، زنده است. ولی مختار دستور داده که مأمورانش تعقیبش کرده و پیدایش کنند. می خواست او را بکشد. من می گویم: آقا جان! چرا
میان این همه افراد شما فقط از حرمله می پرسید؟ میدانی چرا؟ آخه بچه ی شیر
خواره که گناه ندارد؟ برای یک شربت آب حسین(ع) قنداقه بچه اش را روی دست
گرفت و مقابل آن مردم بی حیا آورد. مرحوم حاج شیخ جعفر شوشتری نقل می کند:
وقتی علی (ع) را به دست امام حسین (ع) دادند آقا نگاه کرد دید بچه دارد از
تشنگی جان می دهد. آقایان نمی دانم تا حالا بچه کوچکتان مریض شده یا نه؟ شب
وقتی می روی خانه، خانمتان می گوید: کجا بودی تا حالا؟ بچه دارد می میرد.
بچه را به دکتر ببر! می گویی بچه را می برم. زن می گوید: من هم می آیم. شما
می گویی: نه. آنجا مردها زیادند، نامحرمها خیلی اند، شما ناموس من هستی.
همین جا باش من بچه را می برم. زن می گوید آی مرد! اگر بچه را می بری، به
دکتر بگو شبها نمی خوابد، زیاد گریه می کند. زود هم بیا من ناراحتم. می
گویی: چشم. بعد بچه را می بری. اما این یک ساعتی که شما بچه را می بری این
مادر بیچاره هی در خانه می اید، هی بر می گردد. هی می گوید: خدا! بچه ام
نیامد. خدا نکند آن وقتی که بچه ات روی دستت است و به دکتر می بری در بین
راه بمیرد. به خدا اگر بچه ات بمیرد دیگر روی آمدن به خانه را نداری بچه ات
را در دست می گیری هی در کوچه قدم می زنی. می گویی: خدا! چه کنم؟ بگویم
این کلمه را یا نه؟ آقایان! مادرها! من نمی گویم این عرب های بی رحم چه
کردند. همین قدر بگویم یک وقت دیدند ارباب ما امام حسین(ع) می گوید: خدایا!
تو را بر این قوم شاهد می گیرم.
یک بیت شعر از امّ کلثوم راجع به این بچه می خوانم و دعایتان می کنم:
لهف قلبی علی الصغیر الظامی فطمته السهام قبل الفطام
علی اصغرم! مردم بعد از دو سال بچه هایشان را از شیر می گیرند. اما مردم
کوفه تو را از شش ماهگی از شیر گرفتند. « صلی الله علیکم یا أهل بیت
النبوة
